AC Milan 3-1 Club Brugge: Vijf dingen die we hebben geleerd – terugkeer naar vorm en directe impact

Na twee opeenvolgende nederlagen aan het begin van de Champions League-campagne, had AC Milan geen ruimte voor fouten tegen Club Brugge. Er zijn namelijk overwinningen tegen de zwakkere teams nodig om de kwalificatiekansen te vergroten.

De Belgische kampioenen begonnen de wedstrijd echter als de betere ploeg en creëerden al vroeg in de wedstrijd een paar kansen die Mike Maignan moest dwarsbomen. Christian Pulisic voegde zijn score toe aan zijn score door direct uit een hoekschop te scoren in de 34e minuut om het thuispubliek te kalmeren.

Brugge kreeg een paar minuten later een rode kaart toen Raphael Onyedika op Tijjani Reijnders stampte, en de verwachting was dat Milan de wedstrijd zonder problemen zou uitspelen. De bezoekers maakten echter gelijk in de 51e minuut, en dat hadden ze waarschijnlijk verdiend.

De zaken verbeterden nadat Paulo Fonseca veranderingen doorvoerde, met Noah Okafor en Samuel Chukwueze die Reijnders niet lang na zijn invalbeurt opzetten. Tot slot kwam Francesco Camarda in het veld voor een recordbrekend debuut en de VAR ontzegde hem een ​​historisch doelpunt. Hieronder staan ​​vijf observaties van de wedstrijd zelf.
1. De adelaar duikt

Zoals we hierboven al zeiden, begonnen de Belgische kampioenen de wedstrijd eigenlijk beter en creëerden ze een aantal goede kansen, met name door de zomerse aanwinst Tzolis, maar Maignan bewees opnieuw zijn waarde en ontkende alles wat op zijn pad kwam.

De Fransman leverde opnieuw een briljante prestatie, waarbij hij zijn team in de wedstrijd hield toen het erop aankwam en de achterhoede goed leidde, en ook bijdroeg aan het verlichten van de druk in de opbouwfase met goed voetenwerk, zoals hij deed tegen Udinese.

Maignan lijkt de continuïteit te hebben gevonden die hij vorig seizoen niet helemaal vond en is een game changer tussen de palen voor de Rossoneri. Volgens Sofascore maakte hij vier reddingen, één hoge claim, voltooide hij 30 van de 30 passes, plus vier van de vier lange ballen die hij probeerde.

2. Ongeëvenaarde vorm

Pulisic was opnieuw indrukwekkend toen hij het eerste doelpunt van de wedstrijd scoorde, zij het met een beetje geluk, en daarna bleef hij hard werken in beide fasen van de wedstrijd. Dat gezegd hebbende, is er aantoonbaar een element van beloning voor het consequent plaatsen van vaste stukken in goede gebieden, en dat kwam met het doelpunt van Olimpico.

Bij het tweede doelpunt opende zijn beweging net genoeg ruimte voor Reijnders die Milan de leiding gaf, en met de Amerikaan die naar het midden opschoof nadat Chukwueze was gewisseld, zagen we hem nog effectiever zijn omdat hij directer is dan Ruben Loftus-Cheek en betere runs maakt.

Pulisic speelde in een meer centrale rol en deed ook wonderen voor Chukwueze die floreerde op die rechterflank en tegenover de Amerikaan is directer in termen van het aanpakken van zijn man met snelheid en het uitbreken van het strafschopgebied.

Over het geheel genomen was het een geweldige wedstrijd van de Amerikaan, die ongeacht zijn rol nog steeds scoort. De wijzigingen die zijn doorgevoerd, zullen de coach zeker aan het denken zetten over de toekomst.

3. Linkerkantverhaal

Rafael Leao en Theo Hernandez hebben al behoorlijk wat ups en downs gehad tijdens het seizoen 2024-25, en het is pas oktober. Tegen Brugge waren de verwachtingen dat de doelpunten van de linkerflank zouden komen, maar de realiteit was frustrerender.

Het moet gezegd worden dat Leao verre van slecht presteerde, en Seys aan de rechterkant van Brugge had echt moeite om met hem om te gaan. De Portugees voltooide negen dribbels in de wedstrijd, en toch gebeurde dat nooit toen hem werd gevraagd om zijn hoofd op te tillen om te zorgen voor een eindproductspel vanaf goede posities.

Rafael Leao of AC Milan

 

In tegenstelling tot Leao deed Theo zijn werk verdedigend goed – behalve bij de gelijkmaker, waar hij er wat onzeker uitzag – en hij dekte de flank goed qua werktempo. Maar nogmaals, de indruk is dat hij nog niet uit de eerste versnelling is en dat hij veel meer kan, vooral na het uitzitten tegen Udinese.

Of het een symptoom is van het feit dat Milan over het algemeen minder afhankelijk wordt van de linkerkant – iets dat als positief kan worden gezien – is open voor discussie, maar ‘Theao’ blijft de twee beste spelers in het team en ze moeten dat vaker laten zien. Op dit moment staan ​​ze om de verkeerde redenen in het nieuws.
4. Supersubs

Fonseca bewijst keer op keer dat hij niet bang is om zijn sterren te vervangen en dat deed hij opnieuw toen hij Leao na de gelijkmaker verving ten gunste van Okafor, terwijl hij ook Chukwueze inbracht voor Loftus-Cheek.

De eerste reactie van de fans was waarschijnlijk om die beslissing in twijfel te trekken, aangezien Leao in de eerste helft toch al een paar mooie runs had, maar alle vragen werden binnen een minuut na de wissel beantwoord toen Okafor langs zijn man rende en een assist gaf.

De Zwitserse aanvaller bracht de intensiteit die ontbrak, maar ook de directheid en vooral de kalmte om zijn hoofd op te tillen en een man in het strafschopgebied te vinden. Dat resulteerde in een mum van tijd in een doelpunt, dus hulde aan Fonseca voor de tijdige wissel.

Als die wissel goed was, was die van Chukwueze nog beter, waarbij de Nigeriaan een bijna identieke assist gaf aan Reijnders vanaf de andere flank na een nog betere run. De verleiding moet groot zijn om Chukwueze-Pulisic-Okafor te proberen.

5. De handschoen past

Reijnders begon wat traag, maar groeide daarna in de wedstrijd. Hij was vooral verdedigend bezig in de eerste helft, maar na de rode kaart bemoeide hij zich steeds meer met de aanvallende fase, iets wat we hem keer op keer hebben zien doen voor zowel Milan als het Nederlands elftal.

Zoals verwacht bevond hij zich in zeer goede posities, scoorde twee doelpunten en hielp zijn team de wedstrijd te winnen. Het roept de vraag op waarom Loftus-Cheek niet terug werd verplaatst naar de dubbele spil met Youssouf Fofana, zodat de voormalig AZ Alkmaar-man met meer vrijheid naar voren kon.

De twee doelpunten tegen Club Brugge vertegenwoordigen al de helft van het totaal dat vorig seizoen werd behaald, namelijk vier doelpunten. Het moet ook worden opgemerkt dat Reijnders vorig jaar in situaties die erg vergelijkbaar waren met die van de twee doelpunten van gisteren, kansen verspeelde, hetzij door een gebrek aan overtuiging of precisie.

Aangezien hij voor zowel Stefano Pioli als Fonseca bijna het complete plaatje is geworden en een onmisbare speler, zou het toevoegen van meer doelpunten aan zijn arsenaal de laatste noodzakelijke stap zijn.

Lees verder…

Be the first to comment

Leave a Reply

Your email address will not be published.


*