Verloren in…Brugge (Club Brugge – De Brugse Derby)
“Het is een sprookjesachtige stad, nietwaar?” Dit zijn de welsprekende woorden die gangster Harry (gespeeld door
Ralph Fiennes) in de film In Bruges gebruikte om de Noord-Belgische stad Brugge te beschrijven. Ik weet zeker dat
het iets poëtischer kan worden verwoord, maar het sentiment klopt ongetwijfeld: Brugge is een sprookjesstad. Ik
bezocht Brugge tijdens een familievakantie toen ik twaalf was en zelfs op die jonge leeftijd besefte ik dat de Belgische
stad iets bijzonders was; Ik heb gezworen dat ik op een dag in de toekomst zou terugkeren. Wat is dus een beter
excuus dan voetbal – meer bepaald de Brugse derby tussen Club Brugge en Cercle Brugge op een vrijdagavond in
augustus. Met mijn vriend Gibbo ook aan boord voor de reis, bezoeken aan KV Oostende en KAA Gent in ons
weekend en goedkope vluchten van Manchester naar Charleroi geboekt, hadden we een Belgisch ‘Europees
voetbalweekend’ gepland.
We kwamen kort na 9.00 uur aan op de luchthaven van Charleroi, in het zuiden van België, en na twee uur op
mogelijk de saaiste busreis ooit, over een schijnbaar oneindige rechte snelweg richting het noorden van België,
kwamen we aan in het prachtige Brugge.
Welkom in Brugge.
Onze eerste aanloophaven was ons hotel, gelegen op slechts 10 minuten afstand van het beroemde plein van de stad,
waar we werden begroet door de zeer excentrieke, maar zeer vriendelijke Nederlandse manager Hilke – hij sprak
zelfs Welsh! Met aanwijzingen voor de bushalte van onze Nederlandse gastheer gingen we de hoek van ons hotel om
en stapten op een bus naar het voetbalstadion van Brugge, gelegen 3,5 km ten westen van het stadscentrum in de
wijk Sint-Andries. De derby van vanavond begon pas om 20.30 uur, maar we besloten naar het veld te gaan om te
kijken of we van tevoren kaartjes konden krijgen.
10 minuten nadat we op bus nummer 5 waren gestapt, stonden we buiten het Jan Breydelstadion. We vonden een
steward die ons vertelde dat we pas anderhalf uur voor de aftrap kaartjes konden kopen, dus besloten we terwijl we
daar toen waren, 6-7 uur voor de aftrap, dat we net zo goed even konden rondneuzen en maak wat foto’s van het stadion.
Aankomst in het Jan Breydelstadion.
Als je van beton houdt, dan zul je dol zijn op het Jan Breydelstadion, aangezien de vier tribunes met hun betonnen
ontwerp boven je uitsteken. Het terrein ziet er nogal gedateerd uit, maar verbazingwekkend genoeg is het terrein, dat
de thuisbasis is van zowel Club als Cercle Brugge, het op een na nieuwste voetbalstadion van België – het werd
gebouwd in 1975! Alleen de nieuwe arena van Gent, die we 2 dagen later bezochten, is sindsdien gebouwd. Club
Brugge KV kwam tot stand door een fusie van drie clubs in 1897, waarbij FC Brugeois fuseerde met Brugsche FC en
vijf jaar later met Vlasmsche FC.
De club verhuisde in 1912 naar hun huis in De Klokke (dat werd omgedoopt tot het Albert Dyserynckstadion, naar
hun clubvoorzitter die in 1931 stierf), voordat ze uiteindelijk in 1975 naar het Jan Breydelstadion verhuisden. Het zou
het Olympiastadion worden genoemd, maar om subsidies te krijgen van de Vlaamse overheid werd besloten dat het
stadion een meer Vlaams klinkende naam nodig had. De club besloot het te vernoemen naar Jan Breydel, een
plaatselijke held uit de 13e eeuw toen hij de Brugse Metten leidde in een opstand tegen Filips de Schone; een
standbeeld van Jan Breydel staat in het centrum van de Marktplatz. Hoewel de voorkant van het stadion een
eerbetoon aan Club Brugge leek, vonden we aan de andere kant van het terrein de groene muren die de andere
bewoners van het terrein aanduiden: het minder bekende Cercle Brugge. Nadat we erover hadden gedebatteerd of we
hun tenue leuk vonden of niet (we besloten dat het nogal lelijk was), voltooiden we onze ronde door het stadion en
gingen terug naar de stad.
Na een snelle pitstop terug in ons hotel, dwaalden we door de straten van Brugge met onze kleine blikjes Jupiler in
de hand en terwijl ik me voordeed als een Club Brugge-hooligan met mijn Clubshirt uit 2005 aan (een shirt dat ik op
Ebay had gekocht voor £ 6 ongeveer 2 maanden eerder). Het klinkt niet als een kapotte plaat, maar Brugge is
absoluut adembenemend en ik zou zelfs zo ver kunnen gaan om te zeggen dat dit de mooiste stad is die ik heb
bezocht. Er hing een heel leuke, ontspannen sfeer op deze aangename vrijdagavond, met toeristen die op de
rondvaartboten reden en de lokale bevolking koffie en bier drinkt buiten de verschillende bars en restaurants die de
straten rijkelijk sieren.
Uiteindelijk stopten we in een bar om even te gaan zitten (en nog wat Jupiler), waar we aan de praat raakten met een
reizende Geordie. Het was nu na 17.00 uur en met de aftrap om 20.30 uur besloten we richting t’Zand te gaan, waar
ons werd verteld dat we het belangrijkste knooppunt van Club Brugge-fans zouden vinden.
Alles leek rustig en ontspannen in Brugge – totdat we door de Gledmundstraat naar het t’Zand-plein liepen. We
werden begroet door een tafereel van blauw en zwart met gezang en levendige vlaggezwaai, terwijl Clubfans op straat
dronken buiten de verschillende bars op het plein. Hier ontmoetten we Club Brugge-fan Jonas Roeland, die contact
had opgenomen via de Facebook-groep European Football Weekends en al snel vertelde Jonas ons over alles wat met
Club Brugge te maken had en nog belangrijker, hij leerde ons de liedjes. Terwijl het bier vloeide, omhelsden we de
fans steeds meer en al snel waren we volledig ondergedompeld in de menigte.
Biertjes halen in t’Zand.
De Club Brugge-fans waren absoluut fantastisch voor ons en waren meer dan gastvrij, alhoewel 1 of 2 niet onder de
indruk waren van de kleine paarse streep op Gibbo’s jasje – ze haten Anderlecht echt heel erg, zo lijkt het. Van
sommige van hen dacht ik dat we een beetje gek waren toen ze uit Manchester kwamen om een weekendje Belgisch
voetbal te kijken, maar ze wilden allemaal met ons praten over onze reizen en ons klaarmaken voor de derby.
Het lijkt erop dat het een beetje een traditie is voor Club Brugge om op derbydag de 3,5 km van het Zandplein naar
de grond te marcheren en met mij en Gibbo gecertificeerde Club Brugge-fans voor de nacht (we hadden nu zelfs
blauwe schmink en polsbandjes) waren de Clubfans ervan overtuigd dat we met hen mee zouden gaan op mars.
Oorspronkelijk weigerden Gibbo en ik omdat we ons zorgen maakten over hoe laat we aan de grond zouden komen
en we nog steeds geen kaartjes hadden. Terwijl de fans zich echter aan het voorbereiden waren, voelde ik dat het een
ervaring zou zijn die we niet mochten missen. De Clubfans beloofden ons dat we gemakkelijk aan kaartjes zouden
komen en snel genoeg, met nog twee uur voor de aftrap, waren we op pad met de Clubfans. En godzijdank besloten we te gaan.
Lees meer nieuws op https://sportupdates.co.uk/
Leave a Reply